Εκδήλωση των διατροφικών διαταραχών
Η ψυχική ασθένεια με την υψηλότερη θνησιμότητα δεν είναι ούτε η σχιζοφρένεια, ούτε η κατάθλιψη. Είναι οι διατροφικές διαταραχές. 20% από τους ασθενείς που υποφέρουν από διατροφικές διαταραχές υποκύπτουν τελικά στην ασθένειά τους. Οπότε θα ήταν και πολύ σημαντικό να μπορούμε να προβλέψουμε με κάποιον τρόπο ποιοι άνθρωποι είναι επίφοβο να εκδηλώσουν διατροφικές διαταραχές.
Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους, σχεδόν το 90%, που υποφέρουν από νευρική ανορεξία ή βουλιμία ή κάποιο συνδυασμό και των δύο, είναι νεαρές γυναίκες στην εφηβεία τους και στην ηλικία των 20 και οι περισσότερες απ’ αυτές εκδηλώνουν τη διαταραχή στην εφηβεία. Επίσης, περίπου 2 ή 3% των εφήβων έχουν βουλιμία και το μισό με 1% των εφήβων έχουν ανορεξία. Οι παιδοψυχίατροι αναφέρουν ότι το 13% των κοριτσιών σε σχολική ηλικία έχουν άτυπη μορφή αυτών των διαταραχών.Οι διατροφικές διαταραχές έχουν διπλασιαστεί σε συχνότητα από τη δεκαετία του ’60 και εμφανίζονται ολοένα σε νεαρότερη ηλικία.
Επίσης, εμφανίζονται σε διάφορες κουλτούρες, διαφορετικές εθνικότητες ή κοινωνίες.Είναι εξαιρετικά ότι υπάρχουν κάποιοι παράγοντες που αυξάνουν την πιθανότητα εμφάνισης τέτοιων διαταραχών. Επομένως θα είναι πιο εύκολο να προληφθούν και να θεραπευτούν. Ένας τέτοιος παράγοντας είναι το παιδικό στρες.Συγκεκριμένα, τα δύο τρίτα των ατόμων με διατροφικές διαταραχές έχουν εμφανίσει στο παρελθόν κάποιον τύπο παθολογικού άγχους, όπως ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή ή κοινωνική φοβία. Επίσης, ένα σημαντικό ποσοστό -42%- εκδήλωσε την αγχώδη διαταραχή όταν ήταν παιδιά, χρόνια πριν τη διατροφική διαταραχή.
Έχει βρεθεί λοιπόν μια σημαντική συνάφεια μεταξύ της αγχώδους και της διατροφικής διαταραχής. Αυτό δε συμβαίνει διότι έχουν να κάνουν με τα ίδια χαρακτηριστικά προσωπικότητας, αλλά κι επειδή πιθανόν βαδίζουν πάνω στο ίδιο γενετικό μονοπάτι. Οι έρευνες δείχνουν ότι οι διατροφικές διαταραχές θα αντιμετωπιστούν αποτελεσματικότερα, αν ταυτόχρονα αντιμετωπίζεται και το υποβόσκον άγχος. Επίσης, η έγκαιρη θεραπεία της αγχώδους διαταραχής μπορεί να προλαμβάνει την εμφάνιση του διατροφικού προβλήματος.Βρέθηκε επίσης σε έρευνες ότι ακόμα και μετά τη θεραπεία της διατροφικής διαταραχής, το άγχος παραμένει.
Ενώ το φυσιολογικό ποσοστό άγχους στις γυναίκες είναι 13-30%, σε αυτές με διατροφικές διαταραχές φτάνει το 66%. Αυτό ισχύει βέβαια και γι’ αυτές που δεν έχουν διαγνώσιμη αγχώδη διααραχή. Και σ’ αυτές εμφανίζεται με άτυπες μορφές, όπως η αποφυγή του κόπου, το γενικευμένο άγχος και η τελειοθηρία.Και στα τρία είδη διατροφικών διαταραχών –ανορεξία, βουλιμία και συνδυασμός ανορεξίας,βουλιμίας- παρατηρήθηκαν ίδια επίπεδα άγχους. Δύο αγχώδεις διαταραχές συνδέθηκαν περισσότερο με τις διατροφικές διαταραχές κι αυτές είναι η ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή σε ποσοστό 41% και η κοινωνική φοβία σε ποσοστό 20%. Ειδικά για την ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, θεωρείται ότι αν εκδηλωθεί στην παιδική ηλικία είναι σημαντικός προγνωστικός παράγοντας για διατροφικά προβλήματα.Το άγχος στην παιδική ηλικία δεν είναι κάτι αμελητέο. Θεωρείται προγνωστικός παράγοντας για την κατάθλιψη και μπορεί να είναι και προπομπός των διατροφικών διαταρών, όπως αναφέρθηκε παραπάνω. Τα αισιόδοξα νέα είναι ότι είναι αντιμετωπίσιμο και ιδανική θεραπεία θεωρείται η γνωσιακή-συμπεριφοριστική.
